Wygląd Fryderyka Chopina
Rozważania z zakresu ikonografii chopinowskiej warto poprzedzić uwagami na temat wyglądu samego Fryderyka Chopina. Określenie wizerunku kompozytora na podstawie pisemnych przekazów jemu współczesnych daje odpowiedzi na szereg pytań, które rodzą się wobec niezliczonej ilości portretów artysty. Jak naprawdę wyglądał największy polski kompozytor? Które portrety można uznać za wierne, a które zaliczyć do nieudanych? Czy wyróżnić należy prace o wysokich walorach artystycznych, czy raczej te o potwierdzonej wartości dokumentalnej? Jak wreszcie odnieść się do kreacji, będących natchnionymi wizjami twórców lub dzieł o charakterze mocno idealizowanych plastycznych panegiryków?
W przypadku tych ostatnich należy pamiętać, że Chopin już za swego życia urósł do rangi herosa, romantycznej legendy, postaci adorowanej w międzynarodowych kręgach. Portret takiej osoby musiał być zatem na miarę jej czynów i pozycji. To z kolei łatwo usprawiedliwiało dominację „słusznego” wyrazu wizerunku nad przekazywanym przezeń podobieństwem.
Tymczasem tendencja ta kłóciła się z oczekiwaniami samego Chopina. Kompozytor określał wartość swych portretów na podstawie stopnia ich wierności i nie wahał się piętnować dzieł nie spełniających tego kryterium.
W ustaleniu wyglądu Fryderyka Chopina najważniejszą rolę pełnią zachowane dagerotypy oraz dwie wersje zdjętych masek pośmiertnych. Dziełom tym poświęcone są kolejne rozważania, a najważniejszą z podejmowanych kwestii jest najnowsza weryfikacja datowania wymienionych prac. W podsumowaniu omawiane są wyniki badań Czesława Sielużyckiego, który dokonał spektakularnej analizy wyglądu Chopina, a następnie odniósł ją do istniejących portretów kompozytora z natury.
Wizerunek kompozytora w przekazach jemu współczesnych
W poszukiwaniu prawdziwego oblicza Chopina